«Ο πόλεμος δεν είναι περιπέτεια.
Είναι μια αρρώστια. Είναι σαν τον τύφο.» έγραψε ο συγγραφέας του Μικρού
Πρίγκιπα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Φέτος 80 χρόνια μετά από τον
πόλεμο του 1940 ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν άλλο εχθρό, με έναν ακόμη πόλεμο:
έναν πρωτόγνωρο ιό. Εκατομμύρια απώλειες
σημειώνονται και μυριάδες χάνονται. Ο Θάνατος αδιαφορεί για τις ταυτότητες των
θυμάτων του. Δεν ενδιαφέρεται για κανέναν. Για αυτόν όλοι είναι ίσοι. Ευάλωτοι.
Αναλώσιμοι.
Όμως μέσα στο σκοτεινό μονοπάτι
ένα φως αχνοφαίνεται.
Η ελπίδα ότι υπάρχουν Άνθρωποι
που μπορούν να τον νικήσουν, να ανακόψουν την πορεία του, να μας βγάλουν από το
τέλμα.
Αυτοί που προσπαθώντας γίνονται
υπερήρωες, μετακινούν βουνά, εξελίσσουν τον κόσμο με την δύναμή τους, το όραμά
τους και την συμπεριφορά τους. Όποιοι κι αν είναι. Ιατρικό προσωπικό. Απλοί
πολίτες.
Άνθρωποι που βρίσκουν το θάρρος να ψάξουν την
αλήθεια αγνοώντας μεμονωμένες φωνές με ελλιπή επιστημονικά ερείσματα και με
παρρησία, χωρίς φόβο και πάθος, δρουν με ατομική ευθύνη και υπευθυνότητα,
παλεύουν, εξυψώνονται. Προχωρούν μπροστά, κοιτούν γύρω τους, ερευνούν και
συλλογίζονται.
Γίνονται Άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου