Η εκπαίδευση στην Ε.Ε. του νεοφιλελευθερισμού

Του ΝΙΚΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Κοινωνιολόγου -ερευνητή σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής

Εν μέσω ευρωπαϊκής κρίσης και σε μια περίοδο ραγδαίων αλλαγών σε ολόκληρο το φάσμα του κοινωνικού ιστού, ο ρόλος της εκπαίδευσης διαγράφεται ολοένα και πιο κρίσιμος.

Την ίδια στιγμή, πολλά από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. υλοποιούν μεταρρυθμίσεις, επιχειρώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στην αντιμετώπιση των αναγκών των εθνικών εκπαιδευτικών συστημάτων και τις επιταγές της κυρίαρχης ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής. Κοινό υπόβαθρο σχεδόν όλων των μεταρρυθμίσεων αποτελεί η προσπάθεια αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης η οποία μεταφράζεται σε μείωση των δημοσίων δαπανών, λήψη μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας και περικοπών, συγχωνεύσεις φορέων και οργανισμών, αμφισβήτηση των δημόσιων πολιτικών, αύξηση των ιδιωτικών δαπανών για την εκπαίδευση.

Σε πρόσφατη έκθεση προς την Ε.Ε. (Mark Bray: The challenge of shadow education, 2011) αναφέρεται ότι δίπλα στα επίσημα κρατικά συστήματα εκπαίδευσης αναπτύσσεται μια σκιώδης εκπαιδευτική βιομηχανία (ιδιαίτερα και ομαδικά μαθήματα-πρόσθετη ιδιωτική διδακτική στήριξη κ.λπ.) που κερδίζει έδαφος σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια.

Ενδεικτικά, το 2007, οι ιδιωτικές δαπάνες για αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών στη Γαλλία άγγιξαν τα 2,2 δισ. ευρώ, ενώ υπολογίζεται ότι το ποσό αυτό θα αυξάνεται με ρυθμό περίπου 10% το χρόνο. Σε Γαλλία και Βέλγιο, τα δίδακτρα υπερβαίνουν τα 30 ευρώ την ώρα. Στη Γερμανία, εκτιμάται ότι περίπου 1,1 εκατομμύρια έφηβοι (το 14,8%) του μαθητικού πληθυσμού λαμβάνουν ιδιωτική εξωσχολική βοήθεια, ενώ 1,5 δισ. ευρώ δαπανώνται ετησίως για εκπαιδευτική υποστήριξη κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ www.enet.gr